Costa Rica: fotograferen in het oerwoud

Onlangs reisden we naar Costa Rica. Om te genieten van de natuur en te fotograferen. Daarbij heb ik een Olympus systeemcamera gebruikt in combinatie met een 100-300 mm lens van Panasonic en mijn 1D Mark IV van Canon in combinatie met mijn 500 mm lens. Hoewel mijn verwachtingen hooggespannen waren, viel het bepaald niet mee. Apen, vogels en zoogdieren waren mijn eerste doel.

Uiteraard zagen we regelmatig apen. Meestal hoog in de bomen. Je ontdekt ze door de forse beweging in takken boven in het bos. Vaak hadden we last van bladeren, tegenlicht en beweeglijkheid. Grappig genoeg heb ik relatief het beste apen kunnen fotograferen uit de boot in Tortuguero. In dit Nationale Park worden de meeste excursie per boot gedaan. De apen dalen af en toe af naar het waterniveau. De hier naast geplaatste foto van een Mantled Howler Monkey met jong is zo gemaakt. Helaas raakt zijn elleboog de rand van de foto.

De grootste gemiste kans was van Capuchiner Monkeys, die kwamen drinken. De beweeglijkheid van boot en apen en het grote aantal inzittenden hielp niet, maar mijn kennis van het instellen van het scherpste punt hielp ook niet. Pas halverwege de vakantie ontdekte ik dat ik met een simpele handeling het scherpstelpunt kon verzetten zonder mijn grip op de camera te veranderen. Het nadeel van een nieuwe camera die je niet kent. Maar goed mijn Canon combinatie is nu een maal te zwaar om mee rond te lopen, zoals ik gemerkt heb na mijn bezoek aan Gambia, waar ik een Frozen Shoulder aan heb overgehouden.

Veel vogels zijn lastig te zien in de bossen. Je hoort ze wel en als je ze dan gevonden hebt, dan is het vaak donker leidend tot hoge ISO waarden en lastig scherp stellen. Of ze zitten hoger in de boom en je hebt te maken met tegenlicht. Dat nog even los van de beweeglijkheid. Grappig genoeg wisten sommige gidsen met hun telescoop en de mobieltjes van deelnemers mooie foto's te maken.

Het makkelijkst te fotograferen zijn vaak de vogels die afkomen op aangeboden fruit. Bij de Arenal Observatory lodge, maar ook bij onze lodge bij het Monteverde Cloud Forest wordt dagelijks gevoerd. Daar komen met name Tanagers op af.

Onderweg naar Monteverde kwamen we langs een Bed en Breakfast waar ook gevoerd werd. Het was lekker weer, maar dat veranderde snel. Vrij snel sloeg het weer om en begon het te regenen. Al  snel kwam een mannetje Black-Cheeked Woodpecker voorbij. Hij schuilde tegen de regen achter de boomstam. Toen het niet langer regende schudde hij zijn kuif droog.

Ook worden kolibrietjes gelokt met suikerwater. Met name bij de ingang van het Monteverde Cloud Forest is een winkeltje, waar ook feeders hangen. Het is daar erg druk met toeristen en een komen en gaan van kolibries. Ze komen zelfs op de handen van bezoekers zitten die de feeders vasthouden.

Opvallend is dat gidsen uit andere gebieden zich uit spreken tegen dit soort hulpmiddelen. Hun argument is dat daarmee natuurlijk gedrag wordt verstoord en dat bv als er gestopt wordt sommige vogels en dieren de normale drang om voedsel te zoeken verliezen.

Herkenning van vogels is overigens ook niet eenvoudig. In Carara National Park hadden we een hele goede vogelgids. Met zijn hulp hebben we erg veel gezien o.a. Red-capped Manakin. We zagen hem op zijn Leg door het bos heen dansen. Prachtig! De foto helaas niet helemaal scherp.

Een belangrijk doel van de trip was om de Resplendent Quetzal te zien en te fotograferen. Het is de nationale vogel van Guatemala. Wij hadden het geluk hem te zien. Helaas verstopte hij zich achter bladeren en zat hij met zijn rug naar ons toe.

In de middag ben ik terug gegaan. Met grote lens en statief, in de hoop de vogel nogmaals te zien. Hij bleek echter gevlogen en ik zette mijn spullen even neer om verder het pad af te lopen op zoek naar de vogel. Ver heb ik het niet gebracht. Een grote grijzige slang had het pad namelijk verkozen als oversteekplaats en siste mijn kant uit. Waarop ik op mijn schreden terugkeerde naar het gemak en de veiligheid van de feeders met suikerwater.