Beren fotograferen in Finland

De afgelopen week ben ik naar Finland geweest om beren te fotograferen. Dat wilde ik al een paar jaar doen, maar het kwam er steeds niet van. Gezien het wel erg eenzijdige karakter en de forse kostprijs wilde Anita liever niet mee. Toen zij besloot om met vriendinnen naar het Brits Open (golf) te gaan, besloot ik dit moment aan te grijpen voor deze trip.

Maar ja, hoe weet je welke schuilhutten het beste zijn. Ben begonnen internet af te struinen en vond veel verschillende hutten, met name in Finland. Daar werd ik niet veel wijzer van. Alle sites hebben aanbevelingen van klanten staan en de klagers worden uiteraard niet opgenomen. Vervolgens maar is gezocht op "photo, winning, brown bears, Finland". Al vrij snel kwam ik toen op Lassi Rautiainen en Artic Media. En als ik dan op zo'n spoor zit ga ik verder zoeken. Daar wat ik vond er goed uitzag, nam ik contact met hun op via mail. Dat ging goed alleen konden mijn voorkeursdata niet zomaar geboekt worden en moest ik alles zelf verder boeken. Vandaar dat ik uiteindelijk via Sundowner ben gaan boeken. Hun service was goed en met mijn voorkeur voor Artic Media, wat inmiddels Wild Finland heet kon prima rekening worden gehouden. Zelfs toen ik moest schuiven met de data lukte dat prima.

Bijkomend voordeel van Wildlife Finland is dat zij ook aangaven dat je kon proberen ook veelvraat en wolf te fotograferen. Deels als bijvangst (wolf) en deels in een dedicated hut (veelvraat). Dat trok mij erg aan. Betekende wel dat ik minimaal 4 nachten wilde doorbrengen in de hutten. Niet echt aantrekkelijk als je nadenkt over het slapen in de hutten, meestal op een matje op de grond en uiteraard van korte duur. Maar je moet er wat voor over hebben.

Op zondag vertrok in naar Kajaani, via Helsinki. Had wel wat gedoe met mijn handbagage. Het gewicht overstijgt de toegestane 8 kilo fors en daar moest ik flink over in discussie. Uiteindelijk wat uit de tas gehaald en toen was het goed. Daarna natuurlijk gewoon weer terug gedaan. En niemand had het er meer over. De overstap in Helsinki was lang en daar ik ook nog vanuit Kajaani richting Kuhmo (100 km) en vandaar zo'n 60 km door moest en gehaald en gebracht werd, had ik ook een auto kunnen huren. Alleen terug had ik er dan wel langer over gedaan.

Uiteindelijk kwam ik om half twee s'nachts aan en ben mijn bed ingedoken. Hoewel ik geboekt had op een gedeelde kamer, kon ik gebruik maken van een eigen kamer. Om 9 uur aan het ontbijt sprak ik de eerste gasten en die hadden beren, veelvraat en wolf gezien. Dat beloofde wat te worden.

Er zijn drie locaties met mooie namen als Paradise, een grote moerasvlakte met bos er omheen, Caravaan, een locatie speciaal voor veelvraat met een caravan model hut, en Lake, een klein meertje in de bossen.

Mijn eerste nacht mocht ik naar Paradise. Om 4 uur diner en om 5 uur vertrek naar de locatie. Daar kreeg ik een mooie hut, waar je ook prima samen in kunt. Al om 7 uur de eerste beer en tot 3.30 uur in totaal 5 verschillende beren. Een komen en gaan. Ongelofelijk! Ik bleef foto's schieten. 

Wel moet de ISO snel omhoog. Midden in de nacht werd het zelfs te donker. Op grote afstand was er die avond ook een wolf gezien, maar die heb ik gemist. Van half één af twee uurtjes geslapen. Koud en niet zo comfortabel. Miste mijn overbroek, die normaal wel meeneem, maar nu vergeten was. Had ook niet gerekend op deze lage temperatuur 5 graden Celsius. Toch zal ik deze nacht niet gauw vergeten.

De tweede nacht stond in het teken van de veelvraat. Overdag bijgeslapen en weer einde middag weg. De veelvraat is zeer schuw, dus kregen we allemaal te horen dat we stil moesten zijn. Voor een aantal Deense tienermeiden, die als Wildlife Reporters met een TV ploeg op stap waren een grote opgave, maar er werd aan voldaan.

Eenmaal geïnstalleerd begon het grote wachten. Je kunt hier niet veel anders zien en dat maakt wachten zwaar. Maar des te groter is het geluk als de veelvraat ten tonele verschijnt. En dat gebeurde rond half acht. Eerst achter een rots, waardoor ik niet veel kon zien, maar wel het klikken van de camera van een collega hoorde. 

Maar toen kreeg ik privé bezoek en kwam de veelvraat een minuutje poseren bij mijn hut. Indrukwekkend! Bijna vergat ik te fotograferen. Zo dichtbij! Dankzij de instructie van Sami, de zoon van Lassi had ik gelukkig de juiste lenskeuze gemaakt, met dit als resultaat. Daarna kwam hij nog terug, maar was het al vrij donker. Ook was mijn opstelling van mijn 500 mm lens niet slim. Om de dieren geen schrik aan te jagen kan je die positie niet aanpassen. Tijdig gaan slapen en bijna vier uur. Begon al te wennen en best comfortabel. S'ochtends vroeg nog wat bosexperimenten gedaan. Dit keer met mijn 500 mm lens.

De derde nacht was uiteindelijk het hoogtepunt. Dit keer naar Lake en inmiddels had ik met Morten, één van de Deense begeleiders en camera mensen, de afspraak elkaar te waarschuwen middels SMS bij bijzondere waarnemingen. We zagen vijf verschillende beren en driemaal wolven. De wolven bleven op grotere afstand en waren moeilijk te fotograferen (voor het eerst gebruikte ik ISO 50000). Helemaal toen om half twee s'nachts ze langer de beer met de bijnaam Panda probeerden te beroven van zijn stuk varkensvlees. Ondertussen wel Morten een SMS gestuurd, maar die bleek later niet wakker geworden te zijn. En zo miste hij een geweldige belevenis!! 

De wolven hadden de beer omsingeld, maar bleven op afstand. Ze wachten tot de beer een stuk vlees had afgescheurd. De beer liep regelmatig naar één kant, waarop de wolven meebewogen. Snel ging de beer dan terug om een stuk vlees te eten. Op een bepaald moment kwam één van de jonge beren ten tonele. Die vond een stuk vlees en dacht veilig te zijn aan de andere kant van de wolven. Maar op eens verlegden ze hun aandacht en vlogen op de jonge beer af. Die vluchtte weg en liet het vlees vallen, waar de wolven snel van profiteerden. De oude beer maakte van de commotie gebruik en verdween in de duisternis. De rust keerde weer en ik viel in slaap. S'ochtends prachtig licht, maar geen beren en wolven meer. Wel nagenieten!

De vierde nacht weer naar Paradise. Het werd de grote Zeearend show. Twee jonge vogels van 1 en 2 jaar oud en een volwassen vogel maakten de meeuwen het leven zuur. Soms vergat deze vogelfotograaf van opwinding de beren. Echt mooie fot's maken was lastig, want je kunt maar beperkt kijken vanuit de hut en de vogel moeilijk volgen. Toch telde ik uiteindelijk 7 verschillende beren. Morten en ik stuurde als standaard boodschap "an other bear on the left side". Overigens was dat opvallend, want de eerste nacht kwamen veel beren van rechts. Ook was de spanning merkbaar in hun gedrag. Omzichtig gingen ze het bosje rond. Of er wolven zaten zullen we nooit weten. Ze lieten zich niet zien, terwijl de avond er voor de wolven een beer hadden beroofd van zijn vlees in het open veld (gefilmd door de Denen)! Soms moet je geluk hebben en dat hadden wij ook de avond er voor. Vanaf half twee begon het hard te regenen en alleen wat jonge beren lieten zich tot half vier zien. Daarna vertrok zelfs de laatste meeuw. Tijd voor de terugreis. Vier onvergetelijke nachten nam ik mee. Iets wat ik iedereen kan aanraden, waarbij ik Wildlife Finland iedereen kan aanraden. Het zijn echte professionals, die onmisbaar zijn om succes te kunnen hebben. In de toekomst ga ik zeer nog een keer terug!