Uilen fotograferen

De afgelopen week ben ik op stap geweest om de Kerkuil en de Steenuil vast te leggen. Voor beide soorten gaat het om avondfotografie vanuit schuilhutten. In dit blog een verslag van mijn ervaringen en uiteraard de nodige foto's.

Voor de Kerkuil ging ik naar Barchem, waar de comfortabele hut is van Hans Menop. Hij biedt al een aantal jaren de mogelijkheid Kerkuilen te fotograferen. Een unieke kans waar ik graag gebruik van wilde maken. Met 150 euro is het best prijzig, maar om optimaal te kunnen profiteren van de stilte besloot ik alleen te gaan.

Voor de Steenuil had ik ook bij Hans terecht gekund, maar ik had na het succes van vorig jaar al geboekt bij Glenn Vermeersch. Glenn is er ook dit jaar weer in geslaagd om een hut te hebben speciaal voor Steenuilen. Je zit er ruim en met 4 man. De prijs is met 50 euro per persoon, goed te doen.

Op Tweede Pinksterdag reed ik naar Kalmthout voor de Steenuilen. Met een gewenste aankomsttijd van 17.30 uur, hield ik rekening met file's. Die waren er ook, maar gelukkig viel het mee. Door een late afzegging, vanwege file's, waren we met drie man. Glenn bracht ons naar de locatie en zette de stukken hout met daarachter de voerbakjes vast in het weiland.

De bakjes worden gevuld met meelwormen. Vanuit sommige posities dreigen die in beeld te komen. Bij één van de palen maakte Glenn wat bloemetjes vast. Daardoor heb je minder last van het bakje en een mooie setting. Vanaf dat moment was één van de doelen om een Steenuil daar op vast te leggen.

De Steenuil kwam na een half uur wachten regelmatig langs. Het liet zich meestal best lastig voorspellen welke van de drie stukken hout als landingsplek zouden worden gebruikt. Je moet dan snel zijn, omdat de Steenuil zijn hoofd wegdraait om een meelworm te pakken, die snel wordt gebracht naar de jongens in het nest. Die zijn in de ze periode nog niet uitgevlogen en dus niet te fotograferen. Vorig jaar was ik later en toen kon dat wel.

Links van de hut is een bomenrij. In de vierde boom bevindt zich de nestkast met het nest. Regelmatig vloog de Steenuil niet rechtstreeks naar de voerplek, maar koos voor een tussenstop. In mijn beleving geeft dat één van de beste mogelijkheden om mooie foto's te maken. Je krijgt door de afstand niet een beeldvullende Steenuil, maar wel een Steenuil in zijn habitat.

Voor vliegbeelden is veel geduld nodig. De meeste vluchtbeelden kon ik weggooien door onscherpte. Onder aan dit blog staat een foto van een Steenuil in vlucht, die mij wel bevalt. In de loop van de avond lieten zich ook twee Hazen zien en fotograferen. Overigens zonder bijzondere beelden.

Naarmate de avond vorderde werd het weer slechter. Het begon te regenen en de lichtomstandigheden werden moeilijker. Zelden ga ik met mijn ISO boven de 1600 en ik accepteerde dat daardoor sluitertijden met mijn 500 mm f4.0 lens niet veel boven 1/100ste uitkomen. Om 21.30 was de sessie voorbij en konden wij voldaan huiswaarts keren. Zeker voor herhaling vatbaar.

Gisteren was het tijd om Kerkuilen te gaan fotograferen. Al een tijdje heb ik Hans Menop gestalked om er tussen te komen. Hij heeft mij twee keer afgeraden te komen wegens gebrek aan activiteit. Fotograferen is pas weer net mogelijk en ik heb die kans onmiddellijk aangegrepen. 

Ik ben rond 19.30 uur begonnen. Hans gaf uitgebreide uitleg over de werking van de verlichting (verhogen bij aanwezigheid van de Kerkuil), de camera instellingen en het gedrag van de Kerkuil. Erg handig is om te weten dat onderbelichten tot wel 2 stops nodig is om geen uitgebeten borst van de Steenuil te krijgen. Ook kreeg ik van hem wat antimuggenspray, hetgeen geen overbodige luxe is. Hij legde vervolgens de muizen op de afgesproken plekken en het wachten kon beginnen.

En wachten moest ik ruim twee en een half uur. Ondertussen hoorde je het gebedel van de jonge Kerkuilen, het gekrijs van opgewonden Merels, en vele andere vogels. Volgens mij ook nog een aantal harde schreeuwen van de Steenmarter, wat kan verklaren dat de Kerkuil wat langer wegbleef dan eerder deze week.

Tussendoor testte ik af en toe of de door mij opgestelde camera's nog goed stonden ingesteld op de punten, die ik wilde fotograferen. Later heb ik de camera met 500 mm lens met name gebruikt voor verschillende posities en de camera met zoomlens gericht gehouden op de twee open ramen in de setting.

Het eerste moment dat de Kerkuil zich liet zien was op een balk hoog boven op de zolder. Daar zat de Kerkuil maar kort om vervolgens snel één van de ramen in te duiken, waarachter een muis was verborgen. In hoog tempo vloog de Kerkuil er weer van door naar de nestkast. De jongen lieten zich goed horen en de Kerkuil spoedde zich terug. Hij bleef in hoog tempo muizen ophalen, hetgeen het maken van een foto met muis erg lastig was. De bovenstaande foto heeft helaas niet de hele vleugel goed in beeld, maar was toch één van de beter gelukte foto's.

Na verloop van tijd nam de nervositeit af en bleef de Kerkuil vanuit een aantal vaste posities. Het bood mij mogelijkheden om prachtige foto's te maken van de Kerkuil op uitkijk, de lens in kijkend, en zelfs na het tussenvoegen van een converter van het maken van een portret.

Rond 24 uur vertrok de Kerkuil voor een langere periode. Daar alle prooien waren opgehaald, ik een aantal mooie beelden had en erg nog een terugreis naar Amsterdam wachtte, besloot ik ook te vertrekken. Het is overigens ook het tijdstip waarop in principe de sessie af gelopen is. Dit omdat Hans vaak nog gedag komt zeggen en de lichten komt uitschakelen. Ik had hem aangeboden dat zelf te doen, hetgeen een kleine moeite is.

Ook het bezoek aan deze hut krijgt wat mij betreft een vervolg. Wanneer de jongen de nestkast hebben verlaten en zich ook laten zien op de setting, wil ik graag nog een keer terug. De exacte timing is nog niet te zeggen, daar Hans om verstoring te voorkomen niet in de kast kijkt naar de jongen.