Iberische Lynx

In 2013 ging ik naar Spanje om de Iberische Lynx te fotograferen. Er waren toentertijd nog zo'n 300 Iberische Lynxen in leven. Inmiddels zijn de aantallen opgelopen tot rond de 1.000 Iberische Lynxen. Toentertijd lukte het me niet om fatsoenlijk foto's te maken.

Daar moest een keer verandering in komen, zeker daar ik gids ben van Wildpix Travel. Wildpix Travel heeft samen met Photo Logistics een aantal hutten in een reservaat in het gebergte boven Andújar. Uit deze hutten worden al geruime tijd prachtige beelden geschoten. Silvia onze lokale gids helpt daarbij.

In December ging ik met Martin Steenhaut, eigenaar van Wildpix Travel naar Andújar. Doel van het bezoek was tweeledig. Enerzijds uiteraard het fotograferen van de Iberische Lynx, maar anderzijds ook het leren kennen van het gebied en het meehelpen bij de bouw van nieuwe hutten. Belangrijk ook als voorbereiding op de reis, die ik in januari maakte met klanten. We verblebven in Casa Rural La Caracola. Een heel prettig verblijf waar gastvrijheid en lekker eten samen gaan.

De rit van La Caracola naar de hutten gaat over de public road. we ereden die in het donker op en zagen een Lynx snel voor de auto langs schieten. De eerste dag zat ik in de Cerro hide.

We hadden prachtig uitzicht over het landschap. In de verte liepen de Edelherten rond. De Iberische Lynx kon uit vier verschillende richtingen komen en de hele dag was ik alert. De Lynx loopt soms gewoon voorbij en dat kan in 30 seconden gebeurd zijn. Dan moet je niet net op je telefoon zitten kijken of even wegdommelen. Al had ik dat deze dag gewoon kunnen doen. De Lynx liet zich niet zien.

De tweede dag zat ik een halve dag in de andere hut voor Lynx, de Cas. Wederom zonder succes. Zou ik gewoon pech hebben, net als in 2013? In de middag zochten we naar een nieuwe plek voor een Steenarend hut en bekeken het landschap. 

Op de derde dag stond de bouw van hutten gepland. De ervaren collega's van Photologistics hadden hutten mee gebracht. We besloten gezamenlijk waar de tweede Cas hut moest worden neergezet. We begonnen met het kaal maken van het terrein en het opruimen van de setting. In een rap tempo stond de nieuwe hut. Al redelijk moe, maar voldaan aten we onze lunch en vertrokken naar de Steenarend locatie. Daar kregen we discussie over plek en achtergrond. De Spanjaarden zien het liefst de prooi, de vogel en dat tegen een groene achtergrond. Wij willen hem vrij zien aanvliegen, willen de prooi uit beeld etc. Uiteindelijk vonden we met hulp van Silvia een geschikte plek. Ook deze hut werd rap neergezet.

De volgende ochtend gingen we extra vroeg op stap. We wilden gebruik maken van de ondergaande volle maan, om Edelherten te fotograferen. Voor mij één van de hoogtepunten van de trip. We hadden geluk dat de Edelherten, met wat voeren meewerkten, met unieke beelden tot gevolg.

Daarna werden een aantal kleine klusjes gedaan. Het onderhoud van hutten is enorm tijdrovend en moet zeer regelmatig gebeuren. Toen ik alleen nog in hutten zat om te fotograferen, realiseerde ik me dat eigenlijk niet. Naast het onderhoud is ook het contact met eigenaren, terreinbeheerders en andere gebruikers zeer tijdrovend. Zeker ook omdat ze ons fotografen niet altijd begrijpen. Zo werd er tijdens dit verblijf in d omgeving gewerkt.

Daar komt voor deze hutten nog een grote logistieke uitdaging bij. De hutten zijn zo afgelegen, dat er altijd een rit nodig is van minimaal één uur. In de middag ben ik in de nieuwe Cas hut gaan zitten, in de hoop dit keer wel een Iberische Lynx te gaan zien. Het wilde echter wederom niet lukken.

Daarom besloten we de volgende dag te beginnen bij de Otters. Dat werd een groot succes. We zaten koud op onze plek en de Otter liet zich zien. Bij Martin zelfs direct voor hem. Bij mij iets van opzij. Wat een prachtige ervaring. Ook daarna kwam de Otter nog enkele malen in beeld. Rond het middaguur besloten we naar de publieke weg te gaan op zoek naar de Lynx. We hebben geruime tijd doorgebracht bij de Bulls Corner, zijn de weg afgereden en gaven uit eindelijk bijna de moed op.

Er stopte een auto en met gebarentaal werd ons duidelijk gemaakt dat we naar een ander plekje moesten. Daar troffen we drie jonge Iberische Lynxen aan, op een aantal grote stenen. Een prachtige plek, al lieten ze zich slechts beperkt zien. De foto eerder in dit blog is daar gemaakt.

Nog dolenthousiast ging ik terug naar Nederland, om vorig week opnieuw naar Spanje te vertrekken. Na de vlucht op zondagochtend gingen we samen met de gasten in de middag naar de openbare weg. We vonden geen Lynx, maar konden wel even genieten van de Iberische Steenbokken.

De maandagochtend begon weer met het fotograferen van Edelherten bij de ondergaande maan. Met de app Photo Pills hadden we vastgesteld dat dit de enige ochtend was waarop het kon. Het was weer erg leuk, al werkten de Edelherten iets minder mee.

Daarna ging ik met Ed naar de Cas en de drie anderen naar de Cerro hut. Voor Ed en mij werd het een ongelofelijke dag. Binnen een half uur hadden we bezoek van een Iberische Lynx. Een paar uur later volgde een tweede bezoek en later ook een derde. Tegen het einde van de middag zagen we een vierde langs het pad. Nog weer een uurtje later verscheen de vijfde keer een Lynx. Die bleef rustig liggen eten van het gevangen konijn. Waarschijnlijk was het drie keer dezelfde.

In de andere hut kregen ze onze enthousiaste berichten, maar bleef het verder lang stil. In de namiddag kregen zij gelukkig ook bezoek van een Lynx. Weliswaar kortstondig, maar als begeleider is het altijd fijn als de eerste dag iedereen al een Iberische Lynx heeft.

De daarop volgende dagen waren niet zo succesvol als de eerste dag. Dinsdag hadden Ed en ik wederom als eerste succes, maar gelukkig kregen de anderen ook twee bezoeken. Op woensdag hadden we een dag bij de Otters en langs de publieke weg. De Otters werkten maar beperkt mee en de eerste Lynx die we zagen was erg ver weg. Na genoten te hebben van een prachtige zonsondergang zijn we naar de auto teruggelopen. Tot onze verbazing zagen we ineens in het donker een Lynx op de heuvel zitten. Net genoeg tijd voor een foto.

Donderdag probeerden we de Otters weer. Prachtig licht en schitterende mist op het water, maar de otters bleven weg. Onderweg omhoog stuiten we op een groep Iberische Steenbokken. Snel gestopt, zodat iedereen kon fotograferen. De middag bij de Lynx was maar beperkt succesvol. Een Vos was voor ons het hoogtepunt en voor de anderen heel even maar een Lynx. Op vrijdag was de Otter het doel van twee van ons vijven. Die hadden veel succes. De Lynx gangers, gingen na de ochtend naar de Steenarend. Beiden waren zonder succes.

Op Zaterdag vertrokken we vroeg in de ochtend naar het vliegveld. Het was een prachtige reis met een heel fijne groep! Ik kijk nu al uit naar de volgende keer!!