Koro River Camp

In oktober 2023 ben ik naar het Koro River Camp in Tuli, Botswana geweest. Na de vlucht naar en overnachting in Johannesburg, ben ik de volgende dag naar de grens met Botswana gereden en daar opgepikt. Het is dan nog zo'n kleine twee uur rijden. De laatste 45 minuten zijn dan al in het reservaat.

Eerder dit jaar bezocht ik al Mashatu, wat ook gelegen is in Tuli. Dat is een totaal ander reservaat. Dat bestaat al veel langer, heeft een groter gebied tot zijn beschikking en heeft alle drie de grote katten (Leeuw, Jachtluipaard en Luipaarden). Dat bezoek was voor Wildpix Travel, die inmiddels een reis naar deze bestemming aanbieden.

Koro is een kamp dat pas zes jaar terug is opgestart. Het is prachtig gelegen aan de Limpopo River. Er zijn in het gebied Luipaarden, maar slechts af en toe Leeuwen (groter territorium) en geen Jachtluipaarden. Voor die laatste is het gebied niet geschikt. Het heeft een relatief dichte begroeiing en is in grote mate rotsachtig.

Het landschappelijke hoogtepunt zijn de kopjes. Op die kopjes leven twee soorten, die je elders veel minder vaak aantreft. Het zijn de Rock Dassie en de Klipspringer. 

Beide heb ik elke dag gezien en zijn vanuit fotografisch perspectief heel aantrekkelijk. Zeker bij indrukwekkende luchten, die er in veelheid waren, kun je met onderbelichting, silhouetten, lichtval bij zonsondergang en zonsopgang alle kanten op. Zelfs als de zon al onderwees, kon ik de Dassie nog vast leggen, zoals je kunt zien bij de beelden onderaan het blog.

De Klipspringer is al net zo fascinerend. Sinds ik ooit met Loulou Beavers op stap was focus ik meer en meer op het dier in het landschap. Dat geeft beelden, die voor mijn gevoel veel meer het verhaal vertellen en meer sfeer en emotie oproepen. Neem nu het beeld wat hierbij staat. De prachtige setting, het licht van de avondzon en de Klipspringer maken dit één van de favoriete beelden van de reis.

Het gedrag van de Rock Dassie en de Klipspringer zijn overigens ook zeer intrigerend. Ze gebruiken de hoge rotsen als uitkijkpunt en slaan regelmatig alarm. Dat kan zijn voor slangen, opdringerige Baboons, maar ook voor een Luipaard. Zo stonden we op een avond stil bij een Klipspringer, die nadrukkelijk één kant op keek en ook alarm calls liet horen. Toen we vervolgens onze weg vervolgden zagen we binnen een minuut, een Luipaard uit een boom gaan, gevolgd door het jong. Daar het al vrij donker was heb ik naast wat foto's ook een video gemaakt, die ik verwerkt heb in een filmpje over deze reis wat ik op YouTube heb gezet.

Filmen kan ik overigens echt aanraden als het donkerder wordt. Wel merk ik dat het lastig is om de camera lang stil en stabiel te houden. Vandaar dat ik besloten heb om te gaan kijken naar een goed statief en een videokop. Lastige is alleen dat tijdens een safari, je niet vaak je statief bij de hand hebt.

Onderweg terug naar de lodge zagen we die avond notabene nog twee andere Luipaarden. Ze zaten erg verscholen en met het licht van de spotlights is mijn ervaring dat je vooral bewijsplaatjes krijgt en niet echt mooie beelden.

Om die reden had ik ook voor nachtopnamen mijn Camtraptions apparatuur en flitsers meegenomen. Uiteindelijk heb ik die niet gebruikt, omdat het risico dat de apparatuur sneuvelt, met Olifanten en Hyena's vrij groot is. Probleem is dat beschermende middelen zeer stevig moeten zijn, en ik dan een extra koffer moet gaan inchecken. Probleem was overigens ook dat mijn fototas extra zwaar was door alle extra oplaadbare batterijen.

Wel hebben we gekeken of we de camera trap tijdelijk op konden zetten bij een Aardvark burcht. Idee was dan om van een afstandje toe te kijken hoe het zou gaan. Om me voor te bereiden heb ik tussen de middag alles opgezet in het kamp. Het bleek goed te functioneren, alleen liepen de in het kamp aanwezige dieren niet voor de camera langs. Bij het zoeken naar de juiste burcht, stuitten we op een Black Mamba. Deze dodelijke slang bezette een burcht, maar kom je zeer liever niet s'nachts tegen. Waarmee het plan om de camera trap op te zetten eindigde.

De traditional sundowner ontbreekt uiteraard niet op de avondsafari's. Één avond beklommen we een kopje om met de in het kamp aanwezige gasten de zonsondergang te aanschouwen vanaf de top, waar een prachtige Baobab op staat. Speciaal voor ons waren er drankjes en hapjes, luie stoelen en een tafel. Al moet ik zeggen dat bij mij de focus lag op de fotografie. Helaas had ik deze reis mijn groothoek thuis gelaten. Bijgaande foto is daarom gemaakt met mijn 24-70 mm zoom lens. 

Toen de zon eenmaal onder was, konden we prachtige beelden maken van de nacht. Daarbij miste ik helemaal mijn groothoek lens. Het lukte maar net om alles erop te krijgen. Ook de relatief volle maan en het daardoor aanwezige licht waren niet optimaal. Maar als je gek bent op het fotograferen van sterrenluchten en het goed uitkient, wat betreft de maanstand en geluk hebt dat het weer ook meewerkt, is dit een fantastisch mogelijkheid, die je lang niet in alle safari kampen hebt.

Opvallend genoeg zagen we regelmatig sporen van Hyena's, maar zagen we ze initieel nauwelijks. Tot dat ik naar een Hyena den werd gebracht. Een behoorlijk eindje rijden, maar dan heb je ook wat. We besloten de eerste keer s'ochtends zeer vroeg te vertrekken en hadden daardoor prachtig licht bij de den. Het laatste stuk gingen we te voet. Voorzichtig om zo min mogelijk geluid te maken en om niet ontdekt te worden. De Hyena's hebben echter zowel een goed gehoor als een uitstekende reuk en het lukte ons niet om onontdekt te blijven. 

Prompt ging een deel van de Hyena's er vandoor. Maar de moeder bleef in de buurt en hield ons scherp in de gaten. De jongen lieten zich niet zien en na een korte periode besloten we weg te gaan en in de middag nog een poging te wagen. 

Daar het ver rijden was, werd ik naar een plek in de schaduw gebracht, waar we hebben genoten van de zang van de vele vogels. Ongelofelijk hoeveel verschillende vogels wij hoorden. Het werd een sport om te kijken, wie ze het eerste zag. Sakaeo, de gids en Mandla, de tracker waren uiteraard veel beter dan ik zelf.

Samen met o.a. mijn gastheer Jurgen Elberse en twee Zuid Afrikaanse gasten, kregen we een voortreffelijke lunch in een speciaal voor ons opgezette tent in de bush. Tijdens de lunch vertelde Jurgen onder andere over de inspanningen, die ze zich getroosten om in het gebied weer Neushoorns te introduceren. Het besluit omdat te doen, kan alleen genomen worden als er maximaal wordt ingezet op het bestrijden van stroperij, met alle gevaren van dein voor de betrokken beveiligers en de medewerkers van Koro River Camp.

Na de lunch waagden we een nieuwe poging, om bij de den de jongen te zien. Weer bleven de jongen in de den, die overigens gelegen is op een kopje, in een rots partij.

Daar het al de hele dag zeer zonnig was had ik mijn zinnen gezet op een beeld met tegenlicht. Lastige daarbij was dat eigenlijk alleen de moeder Hyena op dezelfde plek bleef. De anderen waren in beweging en kozen soms ervoor even te gaan liggen. We hebben een rondje gemaakt om een Hyena heen en op het moment dat ik de ideale lijn had voor een foto besloot, die op te staan en weg te lopen. Wellicht waren we toch te abrupt dichtbij gekomen. Om niet verder te verstoren besloten we terug te gaan naar Koro River Camp. Zoals elke avond een prachtige rit, waarbij de spotlights deze keer niets onthulden.

Die dag werd uiteindelijk onvergetelijk. Tijdens de middagdrive, hebben we een tijd bij Olifanten gekeken, die dronken en genoten van de zorgzame moeders en de speelse jonge Olifanten. Ook hier heb ik iets van gefilmd, omdat mijn ervaring is dat veel oOlifanten beelden vaak op elkaar lijken en een beetje saai kunnen zijn.

Na verloop van tijd zijn we verder gereden en plots zagen we wederom een Luipaard. Dit keer prachtig boven op een kopje. Na wat beelden met mijn 500 mm lens erop, vond ik dat ik nog wel wat millimeters kon gebruiken. Vandaar dat ik mijn 2.0 converter er op heb gezet. Toen bleek dat ook nu weer het jong ook aanwezig was. Die lag verscholen onder een groot rotsblok. Wat een prachtige verassing.

Mijn hoop was om achter dit kopje een mooie zonsondergang te hebben. Maar de zon ging elders onder en naast een silhouette beeld leek er niet meer te maken. Toen het Luipaard een tijdje met zijn kop naar beneden lag ben ik gaan kijken of ik iets kon bereiken met meervoudige belichting. Daarbij probeerde ik alle verschillende blendingsmethoden. Uiteindelijk bleek gemiddeld, waar ik eigenlijk altijd mee start het beste te werken. Hieronder een beeld van zo'n opname.