De donkere kant

In 2015 zat ik in hut 4 van Han Bouwmeester. In eerste instantie mopperde ik op het in mijn ogen wel erg beperkte licht. Maar zo als een bekend Amsterdammer ooit zei: "Elk nadeel heb zijn voordeel". In dat kader besloot ik om the kijken of ik er iets mee kon.

Na enig spelen maakte ik o.a. deze foto van een badderende Koolmees. Een foto waar ik bij de nabewerking in Lightroom wat zwarten en schaduwen opschroefde en die daarmee mij nog steeds kan bekoren. Sindsdien maak ik zo af en toe een foto met een donkere achtergrond. Volgens mij een variant op de Low Key fotografie, maar of het helemaal aan de definitie daarvan voldoet weet ik eigenlijk niet.

De laatste tijd ben ik enigszins geobsedeerd door de mogelijkheden, die dit biedt. Daarbij ga ik op zoek naar plekken waar een donkere achtergrond te combineren valt met een vogel of ander dier op een verlicht plekje. Dat kan zijn doordat een bos de achtergrond vormt en de vogel of het dier in de zon staan, maar het kan ook een combinatie zijn met backlight.

Dat backlight veel toevoegt leerde ik ook bij de master van de hutfotografie, Bencé Maté. Dat bereikt hij door plaatsing van de hutten in het tegenlicht, maar bv ook door gebruik te maken van een spiegel, die zonlicht weerkaatst. Die spiegel kun je vanuit de hut bedienen met een touw en daarmee in elke gewenste positie brengen. Klinkt eenvoudig, maar het vergt in de praktijk enige oefening. Binnenkort wil ik dit uitproberen in Nederland bij een hut met reflectieschermen.

Uit bijgaande foto van de appelvinken, die aandachtig kijken naar de aanwezige wespen, blijkt het licht effect wat je kunt bereiken. Hier was het overigens nog enigszins licht, waardoor het bos dat de achtergrond vormt nog enigszins groen van kleur is. Later op de middag fotografeerde ik o.a. een Havik met dit effect, waarbij het mindere licht het bos donkerder kleurde.

In Hongarije zat ik op een middag in een hut waar niet al te veel te beleven leek. Het was nog vrij vroeg op de middag en mij was verteld dat het mooie licht, zo als wel vaker het geval is pas later zou komen. Wel was de rand van het plasje vrij donker. Om de tijd te doden begon ik te experimenteren met het fotograferen van een slak. Gelukkig een vrij traag onderwerp, waardoor ik alle tijd kreeg om te kijken wat verschillende belichtingen en houdingen deden. Door fors onder te belichten kreeg ik de meest bijzondere beelden.

Toen de slak het einde van zijn wandeling had bereikt en uit beeld verdween, vermaakte ik me wat met het vast leggen van badderende vogeltjes vlakbij de hut. Niet echt iets bijzonders. Plots kwam uit het niets een ree te voorschijn. Ik denk dat het slechts één minuut geduurd heeft. Juist doordat ik uitgebreid geoefend had kon ik een beeld schieten waar ik heel blij mee ben. De voordelen van een donkere kant en tegenlicht maken dit volgens mij een anders dan andere plaat.